Garip Bir Ruh Hali

Ne yapmam gerektiğini bilemiyorum şu günlerde. Bilsem de yapmak gelmiyor içimden. Mesela sınav var yarına, ödevler var dolusuyla. Peki ben ne yapıyorum? Koca bir hiç. Biraz instagram, biraz da twitter.. Elimden düşmez oldu telefon, düştüğünde de tek yaptığım boş boş oturmak. Test kitaplarının karşısına geçip suratlarına bakıyorum. Sanki öyle yapınca aklıma gireceklermiş gibi. Okumak istediğim kitaplarıysa başucuma koyuyorum sadece. Bazen kapağını açıp göz gezdiriyorum sayfalarına, hepsi bu. İzlediğim dizilerinse fragmanlarını takip ediyorum sadece. Bir yanım yeni bölümleri izlemek isterken diğeri engel oluyor. Resim yapmak geliyor içimden, onun yerine resim yapanlara imrenirken buluyorum kendimi. Sorumluluklardan kaçıyorum mümkün olduğunca. Hatta beni mutlu edecek şeylerden bile kaçıyorum. Tek istediğim hiçbir şey yapmamak. Bir işe başlamak dünyanın en zor işi gibi geliyor. Onun yerine sabah akşam fark etmeden uyuyorum. Uyanık olduğum sürece de kendimi ağzıma yiyecek bir şeyler tıkıştırırken buluyorum. Hayır, depresyonda falan değilim. Öyle olsa neşeli olmamam gerekmez miydi? Ama sürekli gülen bir insanım ben, üşenmediğim tek şey gülmek. Garip bir ruh hali belki de benimkisi. Geçsin diye bekliyorum öylece. Gereksiz bir hayat döneminde olduğunuzu düşünürsünüz ya, işte öyle. Ama aynı zamanda yaşadığım hiçbir anı da kaybetmek istemiyorum. Kafam fazlasıyla karışık. Yine de iyiyim, sadece başım ağrıyor biraz. Sanırım test kitaplarıma dönme vakti..